“`html

Silivri Cezaevi’nde Annelere Duygusal Destek Ziyareti

Silivri Cezaevi’nde tutuklu bulunan CHP’nin cumhurbaşkanlığı adayı Ekrem İmamoğlu’nun eşi Dilek İmamoğlu, Aile Dayanışma Ağı’nın organizasyonuyla Saraçhane Parkı’nda gerçekleşen bir buluşmada, bir evladın annesi için yazdığı mektubu okudu. Okuma sırasında gözyaşlarına hakim olamayan İmamoğlu, bu duygusal anların önemine değindi.

Dilek İmamoğlu, yaptığı açıklamada, “Biz her gün ailemizden bir birey eksik yaşıyoruz. Soframızda bir tabak eksik kalıyor. Kalbimizde dinmeyen bir özlemle hayata tutunmaya çalışıyoruz. Bu özlem, sadece sevdiklerimize değil, aynı zamanda adalet ve demokrasiye de duyduğumuz bir özlemdir. Adaletin sağlandığı gün, sevdiklerine de kavuşacağımızı biliyoruz. Bugün, tarihimizde benzeri az görülen bir durumda, bu operasyonlar yalnızca bireyleri değil, tüm aileleri hedef alıyor.” dedi.

İmamoğlu, şu şekilde devam etti:

“Bu aile üyeleri çocuklara, annelere, babalara kadar uzanıyor. Oysa biz aileye uzanılmaz deniyordu. Aile, milletimizin en değerli varlığıdır. Bugün ise çocuklar babasız, anneler evlatsız ve eşler sevdiklerinden ayrı kalıyor. Tutuklular cezaevlerinde ailelerinden uzak bir yaşam sürdürüyor. Bir annenin hasta çocuğunun yüzünü sadece cezaevi penceresinden görebilmesi bile büyük bir acı.”

Kadın tutuklular, çocuklarından ayrılarak ağır şartlarda yaşıyor. Babalar, evlatlarının büyümesini sadece hayal edebiliyor. Yaşlılar ve hastalar ise çaresizlik içinde kalıyor. Her gün, bir çocuğun “Anne babam nerede?” sorusuna boğazımız düğümlenerek yanıt veremiyoruz. Bu acı, yalnızca bir annenin ya da babanın değil, hepimizin vicdanında yankı bulan bir sendromdur. Bu yüzden buradayız. Adalet talep eden herkesin sesini yükseltmek için toplandık.”

19 Mart’tan bu yana 4 ay geçti, ancak hâlâ bir iddianame yok. Ne zaman yazılacağı bile belirsiz. İlk duruşmada serbest bırakılacaklar bile, aylardır içeride tutuluyorlar.”

DUYGUSAL MEKTUP OKUNDU

Geçtiğimiz hafta, bir çocuğun annesine yazdığı içten mektubu okudum. “Ben 4 aydır duraktayım, 4 aydır annemden ayrıyım. Hayatımın merkezindeki anneme sadece 6 kez sarılabildim. Sarılmak istediğimde yalnızca izin verildiğinde bunu yapabilirdim. Bir evladın annesine sarılabilmesi için belirli tarihleri beklemesi, hayatın en acı gerçeklerinden biri. Ben dışarıda bu acıyı yaşarken, annemin hiçbir suçu olmadan dört duvar arasında neler hissettiğini tahmin bile edemiyorum.”

“`